Prezydent Andrzej Duda wraz z małżonką Agatą Kornhauser-Dudą wzięli udział w finałowej Gali I edycji Nagrody Prezydenta RP „Dla Dobra Wspólnego”, która odbyła się w Pałacu Prezydenckim w piątek 9 grudnia 2016. „Podstawę nowoczesnego społeczeństwa i państwa stanowi solidarność wewnątrzspołeczna, ukierunkowanie na budowę dobra wspólnego i poczucia wspólnoty, z której nikt nie jest wykluczony” - powiedział prezydent Andrzej Duda na uroczystości. Przyznanie Nagrody Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej „Dla Dobra Wspólnego” następuje poprzez rekomendację członków Kapituły Nagrody - wśród których jest Przemysław Omieczyński prezes zarządu Fundacji Niepodległości. Decyzją Prezydenta RP laureatami Nagrody Prezydenta RP „Dla Dobra Wspólnego” zostali - w kategorii „Człowiek”: Jan Arczewski, w kategorii „Dzieło”: Fundacja Court Watch Polska, w kategorii „Instytucja”: Ośrodek Promowania i Wspierania Przedsiębiorczości Rolnej w Sandomierzu. Nagrodę Specjalną otrzymał Brat Jerzy Adam Marszałkowicz.

- Coś co jest niezwykle cenne, a właściwie można powiedzieć stanowi podstawę, dla mnie osobiście, nowoczesnego społeczeństwa i nowoczesnego państwa w najlepszym tego słowa znaczeniu. Ta solidarność wewnątrzspołeczna to ukierunkowanie na takie działanie, które buduje dobro wspólne, a zarazem buduje poczucie wspólnoty, z której nikt nie jest wykluczony, do której należy każdy, kto chce do niej przynależeć - podkreślił prezydent. Im więcej polskich obywateli będzie działało w organizacjach zajmujących się pomocą innym, tym bardziej będziemy mogli mówić, że jesteśmy społeczeństwem obywateli - powiedział prezydent Andrzej Duda.
Prezydent podkreślił, że w każdym państwie i każdej organizacji, które uważają się za demokratyczne, działalność na rzecz dobra wspólnego jest niezwykle ważna.
- To jest swoisty papierek lakmusowy, to właśnie na ile państwo i społeczeństwo jest obywatelskim, czyli takim, które się angażuje w sprawy społeczne, które się interesuje swoim otoczeniem, bliźnimi, które działa w sposób inkluzywny, starając się likwidować bariery, starając się ze wszech miar likwidować wykluczenie - powiedział prezydent.

Prezydent Andrzej Duda podziękował przedstawicielom nagrodzonych organizacji za to, że "zarażają swoją gorliwością i wielkim sercem innych ludzi". Podkreślił, że im więcej polskich obywateli będzie działało w organizacjach zajmujących się pomocą innym i "nie będzie odwracało głowy, gdy widzi wolontariuszy działających na rzecz dobra wspólnego", tym bardziej będziemy mogli mówić, że jesteśmy społeczeństwem obywateli.

Decyzją Prezydenta RP laureatami Nagrody Prezydenta RP „Dla Dobra Wspólnego” zostali:

    W kategorii „Człowiek”: Jan Arczewski (n/z)
Od 1986 roku prowadzi Telefon Zaufania dla Osób Niepełnosprawnych.

Od dzieciństwa choruje na rdzeniowy zanik mięśni i porusza się na wózku inwalidzkim. Jego cierpienie spowodowało wyostrzenie wrażliwości na drugiego człowieka. W Domu Pomocy Społecznej Kalina w Lublinie, w którym od 32 lat mieszka i pracuje jako psycholog, stworzył Telefon Zaufania dla Niepełnosprawnych. Znaczna część tej działalności ma charakter całkowicie społeczny.

Odbył dziesiątki tysięcy rozmów. Problemy, z którymi zwracają się do niego ludzie dotyczą wszystkich sfer życia, zarówno psychologicznej, jak i egzystencjalnej.

    W kategorii „Dzieło”: Fundacja Court Watch Polska
Projekt Obywatelski Monitoring Sądów.
 
Powstałą w kwietniu 2010 roku fundację założył zespół młodych zaangażowanych pasjonatów, chcących zmiany wizerunku polskiego sądownictwa. Zmiany dokonywanej oddolnie poprzez nagłaśnianie dobrych praktyk, informowanie o problemach i dokonywanie analiz działalności sądownictwa.

Zauważyli, że ludzie często nie czują się w sądach właściwie traktowani, a przestępcy są nieadekwatnie karani. Chcą, żeby każdy był w sądzie szanowany i wyszedł z niego z poczuciem sprawiedliwości. Dlatego, co roku, ponad 500 wolontariuszy Fundacji obserwuje rozprawy w całej Polsce. Publikują raporty, szkolą sędziów – są głosem obywateli w sądach i Ministerstwie Sprawiedliwości. Program Fundacji polegający na obserwacji rozpraw jest największy na świecie, a organizacje międzynarodowe promują te doświadczenia w innych krajach.

    W kategorii „Instytucja”: Ośrodek Promowania i Wspierania Przedsiębiorczości Rolnej w Sandomierzu
Współzałożycielem Fundacji Ośrodek Promowania i Wspierania Przedsiębiorczości Rolnej utworzonej w 1991 r. w Sandomierzu był Zbigniew Romaszewski ówczesny senator RP ziemi sandomierskiej.

Ośrodek powstał, aby pomóc sprostać problemom, wyzwaniom i możliwościom rozwoju, przed jakimi stanęli rolnicy oraz mieszkańcy wsi i małych miast ziemi sandomierskiej w trudnym, burzliwym, pełnym niepokoju i niepewności czasie przemian gospodarczych i społecznych, zachodzących w Polsce wraz ze zmianą systemu politycznego na przełomie lat osiemdziesiątych i dziewięćdziesiątych XX w.

Misją Fundacji jest działanie na rzecz rozwoju lokalnych społeczności. W tym celu świadczą usługi szkoleniowe, doradcze, informacyjne i finansowe. Fundacja działa na rzecz gospodarstw rolnych, małych i średnich przedsiębiorstw. Współpracuje z samorządami lokalnymi, rolnikami oraz młodzieżą, głównie w regionie południowowschodniej Polski. Od 2005 roku, Fundacja jest również Lokalną Organizacją Grantową, przyznającą małe dotacje dla lokalnych organizacji pozarządowych i nieformalnych grup.
 

    NAGRODA SPECJALNA: Brat Jerzy Adam Marszałkowicz

W uznaniu wybitnych zasług i dokonań obejmujących swym wymiarem więcej niż jedną kategorię Prezydent RP zdecydował o przyznaniu dodatkowej Nagrody Specjalnej jednemu z nominowanych.

Sentymentalnie związany z Zagłobicami pod Tarnowem, gdzie jako przedostatnie z siedmiorga dzieci Adama i Zofii z domu Turnau przyszedł na świat 19 stycznia 1931 roku. Pochodzi z ziemiańskiej, patriotycznej rodziny, która ukształtowała mu sposób myślenia o bliźnim.

2 listopada 1981 roku udało się zarejestrować Towarzystwo Pomocy Bezdomnym im. Adama Chmielowskiego, jako katolicką organizację dobroczynną. Na nadanie jej imienia Brata Alberta początkowo władze komunistyczne nie chciały udzielić pozwolenia.
Za zgodą ks. Kard. Henryka Gulbinowicza Brat Jerzy zamieszkał z bezdomnymi w pierwszym utworzonym we Wrocławiu schronisku. W 1988 roku został kierownikiem nowego schroniska w Bielicach pod Opolem, gdzie mieszka do dnia dzisiejszego dzieląc pokój z bezdomnymi.

Wystąpienie Prezydenta Andrzeja Dudy podczas Gali Finałowej I edycji Nagrody Prezydenta RP „Dla Dobra Wspólnego”

Szanowny Panie Premierze,
Szanowni Państwo Ministrowie,
Ekscelencje Duchowni,
Drodzy Księża,
Ojcowie,
Szanowni Państwo Prezesi,
Przewodniczący,
Wszyscy Dostojni Zgromadzeni Goście,

Bardzo się cieszę i jestem też ogromnie wdzięczny, że będę mógł dzisiaj jako Prezydent Rzeczypospolitej po raz pierwszy wręczyć nagrody, które nazwaliśmy „Dla Dobra Wspólnego” ‒ bo ta nazwa chyba najlepiej oddaje istotę tej właśnie, chcę to jasno i wyraźnie powiedzieć ‒ wyjątkowej nagrody. Nagrody wręczanej przez Prezydenta Rzeczypospolitej ludziom dobrej woli, organizacjom zrzeszającym ludzi dobrej woli, tych, którzy w swoim codziennym życiu, bardzo często od dziesięcioleci ‒ bo to chciałbym z całą mocą podkreślić – dostrzegają nie tylko siebie i swoich najbliższych, ale dostrzegają potrzeby innych ludzi. Nie tylko ludzi ubogich, nie tylko ludzi w jakimś sensie pokrzywdzonych przez los, nie tylko ludzi, którzy czasem gdzieś się zagubili na skutek niepowodzeń, na skutek zmian, jakie niesie czas. Ale także pomoc w tym znaczeniu, aby ludzie stawali się lepsi, sprawniejsi, mieli większą wiedzę ‒ bo to także działanie w zakresie dzielenia się wiedzą. Budowanie dobra wspólnego to nic innego jak właśnie dostrzeganie drugiego człowieka, jego potrzeb, jego problemów i pomoc w osiągnięciu coraz lepszego życia, pomoc w osiągnięciu równego statusu przez ludzi, którzy bardzo często go nie mają. To coś, co jest niezwykle cenne, a właściwie wręcz stanowi podstawę – dla mnie osobiście – nowoczesnego społeczeństwa i nowoczesnego państwa w najlepszym tego słowa znaczeniu.

Ta właśnie solidarność wewnątrzspołeczna jest ukierunkowaniem na takie działanie, które buduje dobro wspólne, a zarazem – co niezwykle istotne – buduje poczucie wspólnoty, z której nikt nie jest wykluczony, do której należy każdy, kto tylko chce do niej przynależeć. Czyli coś, co dzisiaj popularnie nazywa się działalnością inkluzywną: czyli zbierając wszystkich do środka, właśnie do wspólnoty, budując postawy, ale zarazem dając przykład innym – i to niezwykle istotne ‒ działając nie w ramach organizacji ustanawianych przez rząd czy inne organy państwa, czy samorządu terytorialnego; właśnie działając poza organami państwa, poza organami jednostek samorządu terytorialnego, czyli jako organizacje pozarządowe, jako organizacje pożytku publicznego. Coś, co na zachodzie Europy i w Stanach Zjednoczonych jest niezwykle popularne i stanowi jakby absolutnie naturalną część społeczeństwa i państwa. Coś, czego my, jako społeczeństwo, jako państwo, a także jako władze państwowe, które powinny w miarę swoich możliwości wspierać taką działalność ‒ a prezydent także, w moim poczuciu, ją promować jako dobry czy wręcz doskonały przykład działania na rzecz państwa i na rzecz społeczeństwa ‒ tak naprawdę dopiero się uczymy. Dlaczego? Dlatego że polskie państwo kształtuje się na nowo dopiero od 27 lat. Dopiero od 27 lat staje się państwem demokratycznym, staje się ‒ wszyscy chcemy, żeby takie było ‒ państwem obywatelskim.

Przez dziesięciolecia, przed 1989 rokiem, żyliśmy w ustroju, który de facto prawie że nie uznawał takiej działalności. Dlaczego? Z zasady! Ponieważ miał być najlepszy i miał załatwiać wszystko. Władze państwowe w państwie scentralizowanym ‒ powiedzielibyśmy: autorytarnym czy totalitarnym ‒ miały same załatwiać wszystko i państwo miało wszystko zapewniać. Oczywiście okazało się to absolutną utopią i nieprawdą. Dlatego właśnie wszędzie tam, gdzie jest społeczna gospodarka rynkowa, wszędzie tam, gdzie państwa są demokratyczne, taka działalność kwitnie i jest wspierana. I chciałbym, żeby tak było również w naszym kraju.

Muszę Państwu powiedzieć, że już długo po tym, gdy zdecydowaliśmy, że ustanowimy taką nagrodę, że Prezydent RP będzie ją wręczał, że wybierzemy te organizacje, które warto uhonorować ‒ na długo po tym, bo niedawno, miałem spotkanie z wielką światową korporacją. Jej przedstawiciele odwiedzili mnie w Pałacu Prezydenckim i wręczyli mi folder, który mówi o tej organizacji i o jej działalności. Oczywiście ta organizacja ma charakter gospodarczy, to jest po prostu firma, która działa na rynku, zarabia pieniądze – taka jest jej rola. Ale wyobraźcie sobie Państwo, że w tym folderze, który właściwie składał się z trzech części: opisu działalności firmy w ogóle i opisu działalności w Polsce, była jeszcze ta część trzecia – część pokazująca, w jaki sposób ta wielka światowa korporacja działa w różnych miejscach i na różnych polach dla dobra wspólnego. W jakie dzieła się włączyła, ile pieniędzy wydała, ile godzin pracy poświęcili pracownicy firmy na działalność dla dobra wspólnego. I wyobraźcie sobie Państwo, że w folderze tej światowej korporacji ta część zajmowała najwięcej miejsca! Najbardziej chwalili się tym, co robią dla dobra wspólnego i jak bardzo są zaangażowani w działania, które właśnie mają prowadzić do wyrównywania szans, które mają prowadzić do wspierania społeczeństw, państw i wielkich międzynarodowych organizacji o charakterze dobroczynnym – bo to też taka skala firmy, że na tym poziomie działa. Muszę powiedzieć, że zrobiło to na mnie wielkie wrażenie ‒ był to dla mnie kolejny dowód na to, co jest ważne w państwach, które uważają siebie za państwa, gdzie panuje dobrobyt, w państwach, które uważają siebie za państwa cywilizowane, w państwach, które uważają siebie za państwa demokratyczne. To jest swoisty papierek lakmusowy. To właśnie, na ile państwo i społeczeństwo jest społeczeństwem obywatelskim, czyli takim, które się angażuje w sprawy społeczne, takim, które się interesuje swoim otoczeniem, bliźnimi, które właśnie działa w sposób inkluzywny, starając się likwidować bariery, starając się ze wszech miar likwidować wykluczenie.

I stąd, proszę Państwa, ta właśnie nagroda ‒ dla ludzi, dla dzieł i dla instytucji, które taką właśnie działalnością, dosłownie dla dobra wspólnego, się zajmują. Bardzo serdecznie chciałem podziękować wszystkim członkom i przewodniczącemu kapituły nagrody. Kapituła zbierała się kilkakrotnie po to, aby dokonać wyboru, bardzo trudnego wyboru, proszę Państwa. Bo muszę przyznać, że gdy zobaczyłem zbiór nominowanych do nagrody, tych finalistów i ostatecznie wybranych laureatów, to mogę powiedzieć tak: to był naprawdę bardzo trudny wybór. Dlaczego to mówię? Chcę podkreślić, że wszystkie dzieła, organizacje i ludzie, którzy byli rozpatrywani do tej nagrody w trzech kategoriach ‒ Człowiek, Dzieło i Instytucja ‒ z całą pewnością zasługują na nagrodę, z całą pewnością prowadzą taką działalność, która właśnie dokładnie profilowi tej nagrody odpowiada. Prowadzą ją z ogromnym zaangażowaniem, prowadzą ją od lat i prowadzą ją z pełnym oddaniem czasu, serca i tego wszystkiego, co w takiej działalności stanowi element podstawowy.

Chciałem ogromnie podziękować kapitule za to zaangażowanie, za dokonanie tego wyboru. Chciałem także ‒ czy może przede wszystkim ‒ podziękować Państwu; tym właśnie, którzy działacie dla dobra wspólnego. Tym, którzy budujecie polskie społeczeństwo jako społeczeństwo obywatelskie. Państwu, którzy angażujecie do tego młodych ludzi działających jako wolontariusze, uczycie ich w ten sposób tej obywatelskości, uwrażliwiacie ich na potrzeby społeczeństwa, na potrzeby drugiego człowieka. Pokazujecie im często świat, którego oni w swoim codziennym życiu, które wiąże się z jakimś powodzeniem, mogli nawet wcześniej nie dostrzegać, a który istnieje i który właśnie prowadzi do czegoś, co nazywamy wykluczeniem. Uwrażliwiacie ich na to, że ten świat należy zbliżać, przebudowywać go, tak aby był światem lepszym, bardziej sprzyjającym, aby tworzyć szanse dla każdego. To niezwykle ważne.

Proszę Państwa, powiem tak: im więcej nas, polskich obywateli, będzie działało w tego typu organizacjach, im więcej z nas będzie się angażowało w takie dzieła, im więcej z nas będzie pamiętało o tym, aby dać datek, nie będzie odwracało głowy w sytuacji, gdy widzi wolontariuszy działających na rzecz dobra wspólnego ‒ tym bardziej będziemy mogli mówić o tym, że jesteśmy społeczeństwem obywatelskim. Dziękuję Państwu za to, że działacie, dziękuję Państwu za to, że zarażacie również tą swoją gorliwością, tym swoim wielkim sercem innych ludzi. I już od razu wstępnie, choć dosłownie za moment nastąpi ta chwila, gratuluję laureatom. Dziękuję bardzo.

źródło: https://www.prezydent.pl/kancelaria/nagroda-dla-dobra-wspolnego/aktualnosci/art,3,prezydent-wreczyl-nagrody-dla-dobra-wspolnego.html

foto: Maciej Szymczak