„Niech zstąpi Duch Twój i odnowi oblicze ziemi, tej ziemi”.
Jan Paweł II Warszawa, 2 czerwca 1979 r.

Przewodniczący Regiony Środkowo – Wschodniego NSZZ „Solidarność” oraz Wojewoda Lubelski a także władze samorządowe – wojewódzkie i miejskie zapraszają do wzięcia udziału w obchodach Dnia Solidarności i Wolności.
Święta państwowe, ustanowionego ustawą Sejmu RP z 27 lipca 2005 r., upamiętniają historyczny zryw Polaków do wolności w lipcu i sierpniu 1980 r.
Program obchodów Dnia Solidarności i Wolności w Lublinie, 31 sierpnia 2018 r.

 „Ale nie depczcie przeszłości ołtarzy,
Choć macie sami doskonalsze wznieść;
Na nich się jeszcze święty ogień żarzy,
I miłość ludzka stoi tam na straży,
I wy winniście im cześć!”*
Tymi pięknymi strofami z wiersza A. Asnyka pożegnaliśmy płk. Władysława Rokickiego. W Bełżycach spod których pochodził 21 sierpnia br. odbył się pogrzeb ponad stuletniego kombatanta WP. Uroczystość rozpoczęła msza św. w kościele pw. św. Pawła. Ks. Proboszcz senior w homilii podkreślił, że to był ostatni stąd, który pamiętał tamtą wolną Rzeczpospolitą i jak sam mówił cudem przeżywszy wojnę – przeszedłszy szlak bojowy WP – dożył ponownie wolnej Polski. Płk. Rokicki służył w Armii „Lublin” a następnie walczył w konspiracji – AK i BCh.
Pięknymi słowy Stryjka pożegnał jego bratanek Prof. Jerzy Rokicki. Bardzo wzruszające były również słowa pożegnania Pani Dyr. lubelskiego Elektronika. Płk. Rokicki będąc wielkim społecznikiem kładł akcent na wychowanie patriotyczne młodzieży oraz upamiętnienie towarzyszy broni. To przed tym Zespołem Szkół przy ul. Wojciechowskiej doprowadził do powstania Pomnika Obrońców Lublina we wrześniu 1939 r.
W imieniu Premiera RP, Szefa UDSKiOR J.J. Kasprzyka oraz Prezydenta Miasta Lublin K. Żuka wyrazy współczucia i szacunku złożył Wojewoda Lubelski P. Czarnek.
Fundację Niepodległości reprezentował Członek Zarządu zapalając biały i czerwony znicz na mogile ś.p. Pułkownika. Ceremionia miała charakter wojskowy, a zakończyła ją salwa honorowa.
Niech spoczywa z Bogiem w pokoju!

 W niedzielę 19 sierpnia br. miały miejsce dziesiąte już Dni Dobrosąsiedztwa na granicy polsko – ukraińskiej w Kryłowie - Krecziwie. Wydarzenie rozpoczęło uroczyste przywitanie na moście i wzajemnym tradycyjnym obdarowaniu chlebem z solą oraz korowajem przez współgospodarzy wydarzenia P. Martę Małyszek Wójt Gminy Mircze i Przewodniczącego Rejonu Ivanichivskiego na Ukrainie. Wśród gości byli m.in. Andrij Kucherenko – I sekretarz Ambasady Ukrainy w Polsce, przedstawiciel Ambasady Gruzji w Polsce, liczni przedstawiciele władz administracyjnych z obu stron granicy oraz duchowieństwa, a także funkcjonariusze Nadbużańskiego Oddziału Straży Granicznej oraz Derżawnej Prikordonnej Służby Ukrainy obwodu Lwowskiego, którzy zapewnili sprawną obsługę przekraczania granicy. Fundację Niepodległości reprezentował Członek Zarządu.
Ważnym momentem była wspólna modlitwa ekumeniczna uzupełniona z polskiej strony modlitwa o wieczne odpoczywanie dla żołnierza z Włodzimierza Wołyńskiego, który w tych dniach zginął na wojnie na wschodzie Ukrainy. Idą Dni poza oczywistym zbliżeniem, otwarciem się polskich i ukraińskich sąsiadów jest pokazanie potrzeby wręcz konieczności otwarcia kolejnych przejść granicznych w miejscach gdzie naprawdę nie wymaga to wielkich nakładów.

 W święto Wojska Polskiego - dni upamiętniających przełomową podczas wojny z bolszewikami 1919-1921 Bitwy Warszawskiej – społeczność ukraińska wraz z przedstawicielka Konsulatu Generalnego Ukrainy w Lublinie uczciła poległych wówczas a pochowanych na nekropolii przy ul. Lipowej żołnierzy polskich i ukraińskich.
Prawosławni Ukraińcy wraz z przedstawicielami kilku polskich organizacji obywatelskich – w tym Fundacji Niepodległości – złożyli kwiaty i zapalili znicze przy mogiłach Petlurowców (pod pomnikiem) a następnie żołnierzy polskich.
Warto pamiętać, przypominać, że Ukraińcy – żołnierze Atamana S. Petlury – podczas starcia z bolszewicką rosją byli w zasadzie jedynymi realnymi sojusznikami Polski na polu walki. Ich wkład bojowy, zwłaszcza na froncie południowym –m.in. obrona Zamościa pod dowództwem gen. M. Bezruczko związała siły sowieckie umozliwiająć marszałkowi Piłsudskiemu kontrofensywę znad Wieprza, czyli przesądzenie losów Bitwy Warszawskiej i przejęcie inicjatywy strategicznej.

Podczas Wielkiej Defilady Niepodległości, która odbędzie się w dniu Święta Wojska Polskiego 15 sierpnia 2018 w Warszawie, uczestnicy uroczystości będą mogli podziwiać także historyczne pojazdy wojskowe w barwach Polskich Sił Zbrojnych na Zachodzie z lat II wojny światowej – z kolekcji lubelskiej Fundacji Niepodległości. Pojazdom będą towarzyszyli rekonstruktorzy z Grupy Edukacji Historycznej Fundacji Niepodległości – w mundurach i z wyposażeniem oraz uzbrojeniem polskich żołnierzy jednostek 2 Korpusu Polskiego, walczących pod dowództwem generała Władysława Andersa we Włoszech (m.in. w Bitwie o Monte Cassino, Ankonę i Bolonię). Głównym konslutantem komponentu historycznych pojazdów wojskowych na Wielkiej Defiladzie Niepodległości w dniu 15 sierpnia 2018 jest płk Tomasz Ogrodniczuk, kierujący Muzeum Broni Pancerniej w Poznaniu.

W części historycznej Wielkiej Defilady Niepodległości wezmą udział także ułani Ochotniczego Szwadronu Jazdy im. 1.Pułku Ułanów Krechowieckich, którzy stanowią szwadron reprezentacyjny Fundacji Niepodległości w Lublinie.

Prezes Fundacji Niepodległości – Przemysław Omieczyński:
– Od dziesięciu lat Fundacja Niepodległości stara się wspierać budowanie pamięci historycznej w naszym kraju. Ważnym jej elementem jest przypominanie o chlubnych tradycjach polskiego oręża. Z tym większą satysfakcją bierzemy udział w oprawie centralnych uroczystości Święta Wojska Polskiego i Wielkiej Defiladzie Niepodległości – prezentując sprzęt i uzbrojenie Polskich Sił Zbrojnych na Zachodzie. Wiemy że oryginalny historyczny sprzęt wojskowy doskonale przemawia do wyobraźni widowni, co pozwala takie spotkania zamienić w żywą lekcję historii. W opraciu o nasze wieloletnie doświadczenie i stale rozbudowywaną kolekcję, planujemy jeszcze w tym roku otworzenie Muzeum Polskich Sił Zbrojnych w Lublinie.

Krzysztof Bielak – Członek Zarządu Fundacji Niepodległości, szef rekonstruktorskiej Grupy Edukacji Historycznej:
– Nasi rekonstruktorzy mieli okazję przeprowadzić w maju tego roku lekcję historii na polu Bitwy o Monte Cassino dla uczniów z lubelskich szkół. Brali także udział w oprawie oficjalnych uroczystości. Dziś te same pojazdy, które prezentowaliśmy na Monte Cassino w 74. rocznicę tamtego historycznego zwycięstwa Polaków – udostępniamy uczestnikom centralnych uroczystości Święta Wojska Polskiego w Warszawie. Traktujemy to jako wyraz naszego hołdu dla wysiłku wojennego Polaków, walczących o Niepodległą na wszystkich frontach II wojny światowej.

 Wojnę polsko – bolszewicką 1919 – 1920/21 można generalnie nazwać tym określeniem zjawisk nadprzyrodzonych. Bo czyż nie cudem jest stawienie czoła i zwycięstwo (niestety w dużej mierze jego efekty zostały zaprzepaszczone przez samych Polaków podczas negocjowania – zawierania układu pokojowego w Rydze)* ledwo co odradzającego się po 123 latach niewoli (rozbiorów) i walczącego na wszystkich frontach o nowe granice państwa polskiego. Wprawdzie określenie cud przylgnęło do przełomowego wydarzenia – bitwy warszawskiej – jednak geniusz Wodza Naczelnego Józefa Piłsudskiego należy rozpatrywać w ciągu w całym ciągu wydarzeń tej wojny. W skrócie można go ująć chociażby tak: Odezwa Naczelnika Państwa „Do mieszkańców byłego Wielkiego Księstwa Litewskiego” – wspólne działania polsko-łotewskie w Łatgalii - Wyprawa Kijowska – kontrofensywa bolszewicka – „Na probostwie w Wyszkowie” - Obrona Warszawy – kontrofensywa polska znad Wieprza (Dęblina) - Orlęta w Zadwórzu (kolejne „polskie Termopile”) – obrona Zamościa – Bitwa pod Komarowem (kawaleryjska) - zagon na Kowel (pancerny – jak na owe czasy) - Bitwa nad Niemnem - zagon na Korosteń (kawaleryjski). Wymieniam chronologicznie nie tylko wielkie kampanie tej wojny i przełomowe bitwy, ale również te symboliczne oraz charakterystyczne dla polskiego oręża działania militarne.

 Przed Pomnikiem Poległym i Pomordowanym na Wschodzie 11 sierpnia br.
oddano hołd Polakom zamordowanym podczas tzw. „Operacji Polskiej w latach 1937 – 1938” na terenie ZSRS. Operacja ta związana z likwidacją tzw. autonomicznych okręgów narodowościowych – polskich m.in. tzw. marchlewszczyzny pociągnęła za sobą dużo ponad 100 tys ofiar. Nasi rodacy ginęli tylko dlatego, że byli Polakami. Ponadto ok. 30 tys. zostało wówczas zesłanych do łagrów. Kreml wyznaczył plan – ilościowy represjonowanych - oprawcy z NKWD nie nadążali mordować, więc 2 krotnie przedłużano okres jej trwania. „Sądy” tzw. trojki wydawały sztampowe wyroki w kilka minut: „rozstrzelać, osobisty majątek skonfiskować”.
Głównym elementem uroczystości było odsłonięcie Przed Pomnikiem Poległym i Pomordowanym na Wschodzie nowego elementu dedykowanego ofiarom „operacji polskiej” 1937–1938. To tablica pamiątkowa w kształcie podkładu kolejowego, autorstwa twórcy całego pomnika Maksymiliana Biskupskiego.
Będzie stanowiła teraz integralną część – chronologicznie jako pierwszy podkład warszawskiego pomnika. Odsłonięcia dokonali główni organizatorzy J. Szarek Prezes IPN i J.J. Kasprzyk Szef UDSKiOR. Prezesa Fundacji Niepodległości reprezentował przedstawiciel Zarządu FN.
Uroczystość zakończyło modlitwa przedstawicieli trzech chrześcijańskich ordynariatów polowych, odczytanie Apelu Pamięci z salwą honorową oraz ceremonia złożenia wieńców i wiązanek kwiatów. Przedstawiciel Fundacji Niepodległości tradycyjnie zapalił znicze - biały i czerwony. 

 Na Cmentarzu Powązkowskim w rodzinnym grobowcu spoczął zmarły 3 sierpnia gen. bryg. Zbigniew Ścibor-Rylski. Uroczystości pogrzebowe 10 sierpnia br. rozpoczęła Msza św. w kościele św. Karola Boromeusza na Powązkach w Warszawie. Następnie urna z prochami Generała została złożona obok doczesnych szczątek jego żony. Generała Ścibor-Rylski ps. Motyl w 1939 walczył do końca – bitwy pod Kockiem. Został żołnierzem Armii Krajowej, walkę w Powstaniu Warszawskim rozpoczął jako porucznik, zakończył zaś w stopniu majora. Był pierwszym prezesem Związku Powstańców Warszawskich, współtwórcą Muzeum Powstania Warszawskiego. Wśrod licznych odznaczeń m.in. Kawaler Orderu Virtuti Militari. Miał 101 lat.