W dniach 11-25 listopada w MDK eksponowana była wystawa poświęcona legioniście Leonowi Legiejce. Jego postać jest doskonałym przykładem żołnierza walczącego o odzyskanie i utrzymanie niepodległości przez Polskę. Urodzony 1 października 1896 r. w Polance na Wileńszczyźnie, został powołany po ukończeniu gimnazjum do armii carskiej. Z racji wykształcenia został skierowany do szkoły oficerskiej w Teławiu na Kaukazie. Po wybuchu rewolucji w 1917 r. dostaje się do polskiego oddziału Korpusu Wschodniego w Tyflisie (Tbilisi). Po rozwiązaniu oddziałów przedostaje się na teren dawnego Królestwa. W lutym 1919 r. w Lublinie zgłasza się na ochotnika do wojska. Zostaje przydzielony do Szwadronu Radomskiego, walczy w obronie Lwowa przed Ukraińcami. Następnie Szwadron zostaje włączony w skład tworzącego się 11 Pułku Ułanów, który jako pierwszy wkracza do wyzwolonego Wilna. W dowód wdzięczności mieszkańcy miasta fundują Pułkowi sztandar. Do maja 1920 r. Pułk stacjonuje na linii demarkacyjnej nad Dźwiną. Następnie walczy w ramach Pierwszej Brygady Kawalerii na froncie południowo-wschodnim. Bierze udział w bitwach pod Równem, Beresteczkiem, Mikołajowem. Nazwę tego pola krwawej bitwy wpisano potem na szarfy przy sztandarze 11 PUL - „Mikołajów 1.VIII.20 r”
W maju 1922 r. Leon Legiejko został zwolniony z wojska. Osiadł w Starachowicach, gdzie założył gniazdo Sokoła, w którym aktywnie działał do 1939 r. Był nauczycielem, działaczem społecznym i sportowym. Zmarł w 1991 r.