Дорогі українські Друзі, вибачте цю невелику переробку рядка з Національного Гімну України. Однак незаперечним фактом є те, що вже рік, як Україна — УКРАЇНСЬКА НАЦІЯ — є героєм серед цивілізованих націй. Шкода лише, що такою високою ціною…
Ось уже дев’ять років, як Ви, усі українці, стали на героїчну, нерівну боротьбу, і рік, як під проводом Президента Зеленського чините опір повномасштабній агресії московського імперіалізму.
Москалі вкотре показали своє, на жаль, невиправне, справжнє лице. Убивства, тортури, ґвалтування беззахисного цивільного населення, грабунки. Нічого нового під сонцем, не тільки з часів «Записок офіцера Червоної армії» С. П’ясецького. Вони лише додали технологію. Звірські ракетні обстріли, у тому числі балістичними ракетами, не тільки критичної інфраструктури, але й мирних мікрорайонів, для того, щоб спричинити гігантську гуманітарну кризу. Жодних законів та звичаїв війни, жодного дотримання міжнародних конвенцій, у тому числі використання забороненої зброї, бомб, чи докомплектовування орків урками. На щастя, в тому числі й наше, це лише посилює опір гордих нащадків козаків.
Може, це зазвучить банально, але варто за кожної нагоди повторювати подяки за те, що Ви у прямому сенсі воюєте за нас, захищаючи вільний світ, доля якого вирішальною мірою залежить сьогодні від Вашої мужності й самопожертви.
Дозвольте подякувати Вам, ще раз видозмінивши приспів Гімну України: ДОКАЗАЛИ, ЩО ВИ, БРАТТЯ, КОЗАЦЬКОГО РОДУ! (Скажу так: звершилося! Під час Майдану Помаранчевої Революції я закликав: «докажіть, що Ви, Браття, козацького роду»).
Пам’ятаєте: «Україна буде вільна, буде Ненька самостійна, шаблі догори!»
А до своїх співвітчизників дозволю собі звернутися популярними нині словами пісні «Тараки»: «Ще не вмерла і не згине — подай, ляше, дужче руку Україні». Необхідність дедалі більшої підтримки, особливо для тих, хто воює на передовій, видається очевидною. Прошу, подумайте про підтримку, наприклад, наших бойових медиків із команди POL-UKR TEAM, які буквально на першій лінії фронту рятують життя поранених бійців: https://www.facebook.com/wmiedzyczasy
Разом до Перемоги!
Слава УКРАЇНІ!
Нижче кілька символічних фотографій з останнього року в Україні. Я навмисне не подаю знімків з Польщі (в тому числі з кордону в лютому і березні), з поляками, бо, мабуть, вистачить того, що ми повели себе гідно, може навіть якраз із гідністю можемо перейняти спадщину «Інки» і сказати про себе, що ми просто «повели себе так, як треба»!

W 9 już rocznicę Rewolucji Godności, którą co nieco wyparła sytuacja wojny, która po niej nastąpiła – zwłaszcza tzw. w pełnym wymiarze rok temu – tym bardziej warto przypomnieć prawdę, która niejako zwieńczyła to wielkie wydarzenie w najnowszej historii Ukrainy: Bohaterowie nie umierają! ГЕРОЇ НЕ ВМИРАЮТЬ!
Ku czci Nebesnej Sotni, ale i tych ochotników którzy niemalże prosto z kijowskiego Majdanu ruszyli na wschód swej ojczyzny, aby własną piersią (na początku byli uzbrojeni w zasadzie tylko w kałachy) zagrodzić drogę moskalom przypominam słowa ukraińskiego wieszcza narodowego T. Shevchenki z poematu „Kaukaz”:
"Sława Wam rycerze swobody, wyście woje z Bożej Łaski. Walczcie dalej. Zwyciężycie. Bóg wam dopomoże".
(Mam nadzieję, że pamiętacie kto go tak pięknie deklamował na barykadach Euro Majdanu).

Nie od rzeczy będzie przy tej okazji przypomnienie prośby o wsparcie walczących z moskalskimi orkami i urkami żołnierzy brygady im. ukraińskiego bohatera Lubelszczyzny: . https://www.fundacja-niepodleglosci.pl/9-dziaalno/aktualnoci/2684-apel-o-wsparcie-gen-marko-bezruczko-obronca-lubelszczyzny-wczoraj-i-dzis
Pamiętajcie - jak zawsze powtarzamy Wam słowa starej ukraińskiej pieśni wojskowej: "Ukraina bude vilna, bude Neńka samostijna, szabli do gory! Hej!”

Poniżej na wspomnienie tych tragicznych, ale i jakże podniosłych chwil sprzed lat na Majdanie przekład na polski "Pływe kacza":

Uroczysta gala finałowa – VII już edycji – Międzyszkolnego Konkursu "Co nam przekazują Zesłańcy Sybiru?", która miała miejsce 9 lutego 2023 r. u organizatora w XXVII Liceum Ogólnokształcącym im. Zesłańców Sybiru w Lublinie wzbogacona została o nowe elementy. Jeden z nich to prezentacja wystawy „Zbrodnia nieukarana – łagry sowieckie.” przygotowanej przez IPN Oddział Lublin. Kolejnym było odsłonięcie tablicy przy dębie upamiętniającym żołnierzy AK, BCh, NSZ więzionych i zamęczonych w latach 1944-48 w łagrach NKWD w rejonie Borowicz i Swierdłowska. Drzewo zasadzone został na przyszkolnym terenie.
Odnośnie samego konkursu to niewątpliwie wydarzeniem tegorocznego konkursu był wyjątkowy wręcz wiersz „Pociąg na Sybir” Zofii Kowalik (z kl. VII a, SP nr 4 w Puławach). Poniżej przedstawiamy ten piękny utwór – doceniony nagrodą specjalną.
Tematyka konkursu powoduje, że w naturalny sposób, w tym roku nawiązywano do wojny na Ukrainie – moskalskiej agresji. Dosadnie i w przejmujący sposób wyraził to prof. Eugeniusz Niebelski z KUL JPII ( przewodniczący jury): „nie trzeba nam obcych Panów”; wzywając do czujności i gotowości wyrzeczeń na rzecz obrony Ojczyzny – to też lekcja z historii, która podobno miała się już zakończyć.
Fundacja Niepodległości tradycyjnie wsparła to cenne wydarzenie obejmując je patronatem oraz fundując nagrody.
Nagrodzeni – spośród 124 nadesłanych prac - w trzech kategoriach: literackiej, plastycznej i multimedialnej i na dwóch poziomach wiekowych (szkoły podstawowe i ponadpodstawowe): https://www.27lo.lublin.pl/2023/02/07/wyniki-vii-miedzyszkolnego-konkursu-co-nam-przekazuja-zeslancy-sybiru/
Dziękujemy Dyrekcji, Nauczycielom i Społeczności Szkolnej za kolejna edycję tej pięknej inicjatywy i pracę wykonaną przy organizacji całego konkursu. Pełna relacja z wydarzenia na: https://www.27lo.lublin.pl/2023/02/12/final-vii-miedzyszkolnego-konkursu-co-nam-przekazuja-zeslancy-sybiru/

Laureatem 10. edycji nagrody „Człowiek Wolności Tygodnika ‘Sieci’” został wicepremier i minister obrony narodowej Mariusz Błaszczak. Uroczysta Gala wręczenia nagrody odbyła się we wtorek 7 lutego 2023 w Warszawie. Zgromadziła wielu dostojnych Gości.

Obecny na uroczystości premier Mateusz Morawiecki w swoim okolicznościowym wystąpieniu podkreślił:
— Mariusz Błaszczak to osoba, o której mogę z pełnym przekonaniem powiedzieć, że jest polskim państwowcem, jakich Polska potrzebuje, jakich za mało było w polskiej historii, jakich w czasie zawirowań Polska potrzebuje najbardziej. Dziś zapisujemy kolejny rozdział polskiej odysei Wolności.
Zauważył, ze nagroda ma specjalne znaczenie, ponieważ niezwykle ważną wartością jest wolność.
— Wolność musi iść w parze ze wzmacnianiem bezpieczeństwa. Bezpieczeństwo i wolność to bliskie rodzeństwo, szczególnie w polskiej historii, w polskiej rzeczywistości i jak się okazuje - w polskiej przyszłości. — zaznaczył Mateusz Morawiecki. Następnie podziękował wicepremierowi Mariuszowi Błaszczakowi.
— Gdy rosyjska agresja stała się faktem, potrzeba było ludzi takich jak nasz tegoroczny laureat, którzy przystąpili do wzmacniania polskiej armii i w sposób wyważony, w porozumieniu z NATO, wzmacniali naszego sąsiada Ukrainę, która toczy krwawy bój o swoje bezpieczeństwo, ale i o naszą wolność.

W swojej laudacji, poprzedzającej wręczenie nagrody, Michał Karnowski — dziennikarz i publicysta Tygodnika „Sieci”— zauważył:
— Silna armia staje się faktem. Polska wyciąga mądre wnioski z tego, co dzieje się wokół nas, by tragedie z przeszłości się nie powtórzyły. Wielka w tym rola naszego Laureata. (...) Nasi czytelnicy nie mieli wątpliwości, że tytuł należy się panu premierowi Mariuszowi Błaszczakowi.

Odbierając nagrodę, wicepremier i minister obrony narodowej Mariusz Błaszczak, mówił w swoim wystąpieniu:
— Wojsko Polskie jest zdolne, jest gotowe, by stanąć w obronie Ojczyzny. Na tym polega funkcja odstraszania (...) Ta polityka jest skuteczna, bo tak zostaliśmy ukształtowani, bo wierzymy w to, co robimy, bo wierzymy, że jestesmy po dobrej stronie, że możemy powstrzymać budowę imperium zła. Możemy to zrobić, jeśli będziemy śmiali w swoich decyzjach i będziemy je konsekwentnie realizowali. To samo dotyczy Ukrainy (...) Poprzez to, że wzmacniamy Wojsko Polskie możemy rozwijać naszą Ojczyznę, bo bezpieczeństwo jest warunkiem sine qua non rozwoju Polski, ale tez dajemy szanse młodym ludziom, by mogli się rozwijać i z dumą patrzeć w przyszłość. Myślę, że to jest naszą największą satysfakcją. Mogę zapewnić, że moją największą satysfakcją jest właśnie to. Bardzo serdecznie dziękuję za to wyróżnienie.

Wśród licznych gości wieczoru, którzy składali gratulacje Laureatowi, zarząd Fundacji Niepodległości reprezentowali: prezes Przemysław Omieczyński z Małżonką oraz Maciej Szymczak (n/z).
Obszerna relacja dostępna jest na stronach portalu wPolityce.pl pod linkiem:
https://wpolityce.pl/polityka/633381-relacja-mariusz-blaszczak-czlowiekiem-wolnosci-sieci

foto: MON/Leszek Chemperek

Fundacja Niepodległości prowadzi, z dofinansowaniem ze środków budżetu państwa – w ramach programu Ministra Edukacji i Nauki pod nazwą „Nauka dla Społeczeństwa” – projekt nr rej NdS/550914/2022/2022 pt. „Badania i upowszechnienie nowatorskich dokonań gospodarczych i społecznych Spółki Gazolina w II Rzeczypospolitej Polskiej”. Obecnie trwa faza badawcza projektu, w której digitalizowane są zachowane archiwalia związane z przedmiotem projektu.

„Gazolina SA” powstała na bazie spółki powołanej do życia w roku 1912 w Zagłębiu Drohobyckim przez Mariana Wieleżyńskiego i Władysława Szaynoka, dla wykorzystania gazu ziemnego do celów gospodarczych i przemysłowych. Było to wtedy przedsiewzięcie pionierskie – do tamtej pory gaz ziemny, towarzyszący odwiertom ropy naftowej, był niebezpiecznym, wybuchowym odpadem. Twórcy „Gazoliny” jako pierwsi w Europie skroplili przemysłowo gaz ziemny i przesłali go zbudowanym przez siebie gazociągiem. Wkrótce rozbudowana sieć gazociągów pozwoliła na uruchomienie gazowych elektrowni (Lwów) i przetwarzanie gazu ziemnego w inne produkty.
Od początku swej działalności, zgodnie z inetncją założycieli, spółka była przedsiębiorstwem pozostającym w
polskich rękach – dla ochrony przed przejęciem przez obcy kapitał, twórcy spółki oparli ją na unikalnym w tamtych latach akcjonariacie pracowniczym, w myśl idei Mariana Wieleżyńskiego ujętej w haśle: „Wspólna praca, wspólny plon”.

Fundacja Niepodległości już od 10 lat odnawia zabytki polskiego dziedzictwa kulturowego na zachodniej Ukrainie. Początek dała w 2012 roku renowacja małej kapliczki w Satyjowie, a rok 2022 zakończyliśmy konserwacją fresków w kościele parafialnym w Drohobyczu. Ostatnio, z uwagi na skromny jubileusz tej aktywności, temat podjęły media.

Wywiadu dla Kuriera Lubelskiego udzielił Piotr Mazur koordynujący i nadzorujący prace konserwatorskie z ramienienia Fundacji Niepodległości:
- Zaczęliśmy od barokowej kapliczki z XVIII wieku, która stoi w szczerym polu we wsi Satyjów. Kapliczka z wielką pompą została oddana do użytkowania i powtórnie poświęcona. Wiadomość o naszym działaniu rozniosła się po okolicy i zaczęły się do nas zgłaszać instytucje kultury polskiej – opowiada Piotr Mazur.
- Potem przyszła kolej na kościół św. Stanisława w Krzemieńcu, cmentarz w Drohobyczu z końca XVIII w., gdzie spoczywa cała elita drohobycka, pracowaliśmy też w Rudkach (n/z), gdzie pochowany jest Aleksander Fredro, a także w Stanisławowie przy wyposażeniu kościoła. W końcu przyszła pora na kościół parafialny pod wezw. Wniebowzięcia Najświętszej Marii Panny, Św. Krzyża i Św. Bartłomieja w Drohobyczu – wylicza Mazur.
Całość materiału autorstwa red. Michała Dybaczewskiego, wraz z licznymi fotografiami, dostępna jest pod linkiem:
https://kurierlubelski.pl/dzieki-fundacji-z-lublina-freski-w-kosciele-w-drohobyczu-zyskaly-blask-zdjecia/ar/c13-17259827

Także na antenie Radia Lublin, w cyklicznym programie „Studio Wschodnie”, można było wysłuchać w niedzielę 5 lutego 2023 rozmowy Piotra Mazura z red. Tomaszem Nieśpiałem – dostępnej już pod linkiem:
https://radio.lublin.pl/2023/02/studio-wschodnie-190/

Prace wykonane zostały przez Fundację Niepodległości zgodnie z przyjętym programem określonym w odpowiednich dokumentacjach konserwatorskich, w ramach Programu MKiDN: Dziedzictwo kulturowe – Ochrona dziedzictwa kulturowego za granicą. Działania dofinansowano ze środków Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego pochodzących z Funduszu Promocji Kultury – państwowego funduszu celowego.

Zbliża się pierwsza rocznica tzw. pełnowymiarowego ataku moskali na Ukrainę (24.02 2022). Jak wyrazić naszą solidarność z bohatersko walczącą Ukrainą o zachowanie swego terytorium i własnej państwowości? Ku wzmożeniu naszego wsparcia pomocne wydaje się przypomnienie postaci gen. Armii Ukraińskiej Republiki Ludowej M. Bezruczko, która niejako spina – zwłaszcza dla Lubelszczyzny - historię wojny 1920 roku i dzisiejszą agresję moskali na Ukrainę. Jest ona symboliczna ponieważ w 1920 r. żołnierze ukraińscy pod jego dowództwem (wówczas w stopniu pułkownika) stanowili gro sił broniących Zamościa. Zastopowanie tam flankującego ataku bolszewików pozwoliło rozwinąć kontrofensywę znad Wieprza i to WP wzięło wroga w niszczycielskie kleszcze, a nie na odwrót. Kontratak po Bitwie Warszawskiej spod Dęblina był możliwy właśnie dzięki oporowi wojsk polskich i URL na południowym odcinku frontu (i to pomimo wielokrotnej przewagi moskali).
Dziś Wydzielona Zmechanizowana 110. Brygada Wojsk Obrony terytorialnej Sił Zbrojnych Ukrainy im. gen. chor. Marka Bezruczki walczy na pierwszej linii frontu w obwodzie donieckim z moskwicińską ordą.
Związek Ukraińców w Polsce wśród wielu działań pomocowych dla walczących na Ukrainie oraz pomocy humanitarnej zwraca się z apelem o wsparcie Brygady im. gen. Marko Bezruczko.
Jego treść oraz najpilniejsze potrzeby dla walczących poddajemy poniżej:

Razom do Peremogi! Razem do zwycięstwa!

10 lutego br. przypada 83. rocznica masowych deportacji Polaków z II RP do Łagrów Nieludzkiej Ziemi. Dzień ten to symboliczna data. W nocy 10 lutego 1940 sowieccy oprawcy zapoczątkowali kolejne fale wywózek ludności polskiej (ale nie tylko, bo również Ukraińców i Białorusinów, a także Bałtów) z terenów, które zajęli od września 1939 r. Główny szlak deportacji wiódł na Syberię oraz do Kazachstanu, gdzie rodziny urzędników, policjantów i leśników, a także wojskowych i właścicieli ziemskich którzy przeżyli morderczą podróż w bydlęcych wagonach wyrzucano na nieludzkiej ziemi (wiecznej zmarzlinie bądź pustyniach środkowo azjatyckich). NKWD dawało na spakowanie zaskoczonym ludziom kilka minut i nie zważano na kilkudziesięciostopniowy mróz wyrzucając ich z domostw. W taki to sposób moskalscy oprawcy chcieli po wsze czasy oderwać Polaków od korzeni. Moskale w latach 1940-1941 r. przeprowadzili cztery wielkie wywózki ze wschodnich ziem Rzeczypospolitej - w lutym, kwietniu i czerwcu 1940 roku oraz maju 1941 r. Deportacje miały oczyścić te ziemie z niepewnego – jak to określali moskale - społecznie i narodowościowo elementu, zaś system łagrów uzyskiwał nową siłę roboczą. Dane sowieckie mówią o ponad 330 tys. „przesiedlonych”. Zdecydowana większość z nich zginęła, zaś naprawdę nieliczni wrócili po wojnie do Polski.

Fotorelacja z wydarzenia aut. J. Fedirko na tej stronie w zakładce Multimedia/Galeria: https://www.fundacja-niepodleglosci.pl/multimedia/2689-obchody-83-rocznicy-masowych-deportacji-polakow-w-lublinie

W XXVII Liceum Ogólnokształcącego im. Zesłańców Sybiru w Lublinie uwieczniono największe wywózki Polaków w głąb imperium rosyjskiego:
- 1582 JEŃCY Z ARMII BATOREGO
- 1768-1772 KONFEDERACI BARSCY
- 1794 POWSTAŃCY INSUREKCJI KOŚCIUSZKOWSKIEJ
- 1830-1831 POWSTAŃCY LISTOPADOWI
- 1863-1864 POWSTAŃCY STYCZNIOWI
- 1940-1941 „WROGOWIE LUDU” ZSRS
- 1944-1947 PRZECIWNICY „WŁADZY LUDOWEJ”

Poniżej program uroczystości w Lublinie na które serdecznie zapraszamy.