3 marca br. odbył się pogrzeb śp. kpt. Eugeniusza Piątka, żołnierza 27 Wołyńskiej Dywizji Piechoty AK, po wojnie mieszkańca Lublina i prezesa Lubelskiego Środowiska Żołnierzy 27 WDP AK. W kaplicy przy Drodze Męczenników Majdanka, Zmarłego żegnało liczne grono rodzinne, także przyjaciele i znajomi z kręgu różnorakiej działalności śp. kpt Piątka, w tym także przedstawiciele Fundacji Niepodległości. Ciało złożono do grobu na terenie sektora Synów Pułku na cmentarzu majdanieckim. Na tej kwaterze leżą pochowani ci spośród polskich żołnierzy, którzy w młodym wieku poszli z bronią w ręku bronić Ojczyzny w czasach II wojny światowej. W imieniu kolegów z Lubelskiego Środowiska Żołnierzy 27 WDP AK, Zmarłego pożegnał Józef Kaczor. Śp. kpt. E. Piątek dołączył do swoich towarzyszy broni z czasów walk na Wołyniu. Pan Bóg powołał do siebie już prawie wszystkich z blisko 7 tysięcy żołnierzy wołyńskich…                                                Wspomnienie o Panu Kapitanie poniżej.

Śp. Eugeniusz Piątek urodził się 16 sierpnia 1926 r. w miejscowości Klusk gmina Turzysk, powiat Kowel. Do szkoły podstawowej uczęszczał w Turzysku (w latach 1932-1941). Do Armii Krajowej wstąpił w maju 1943 r. (przysięgę od młodego żołnierza odbierał cichociemny, kpt Michał Fijałka ps. „Sokół”). Szer. Piątek otrzymał przydział do I batalionu 50 pułku piechoty 27 WDP AK, którego dowódcą był właśnie Sokół. Ze swoim macierzystym oddziałem brał udział w walkach z Ukraińską Powstańczą Armią w lasach Mosurskich i pod Świniarzynem, a także walkach z Niemcami (operacja zajęcia Turzyska). W toku kolejnych działań dywizji, w dniu 4 czerwca 1944 roku przeszedł Bug w okolicach Kodnia i wziął udział w walkach na Lubelszczyźnie. Po rozbrojeniu dywizji w Skrobowie (25 lipca 1944) podobnie jak wielu jego kolegów ukrywał się przed komunistyczną służbą bezpieczeństwa. Z rodzicami spotkał się ponownie w Białopolu, k. Hrubieszowa. Tu starał się ułożyć sobie normalne życie w cywilu. W roku 1950 ożenił się z Leokadią Bardausz – repatriantką z Wołynia. Podjął pracę w Gminnej Spółdzielni w Białopolu. W 1964 r. przeniósł się do Lublina i rozpoczął pracę w Wojewódzkim Związku Kółek Rolniczych jako główny księgowy, a później jako dyrektor Spółdzielni w Krępcu i Tomaszowicach. W 1983 roku ze względu na stan zdrowia (inwalida wojenny) przeszedł na rentę inwalidzką. Przez cały ten okres nie zapominał o swojej ojcowiźnie, więc kiedy tylko pojawiła się możliwość sformalizowania działań byłych żołnierzy z Wołynia nie wahał się ani chwili. 29 listopada 1981 roku przystąpił do Środowiska 27 WDP AK w Lublinie jako jego współzałożyciel. Od początku pełnił w nim funkcję przewodniczącego Komisji Rewizyjnej. Dzięki także jego staraniom, przy wkładzie wszystkich członków Lubelskiego Środowiska na czele z prezesem Leonem Karłowiczem, ps. Rydz, powstały cmentarze wojenne 27 WDP AK w Przebrażu oraz w Zasmykach, a także kaplica na terenie zasmyckiego cmentarza. E. Piątek czynnie wspierał inicjatywę postawienia Krzyża nad Prypecią, w miejscu tragicznej przeprawy na stronę sowiecką części 27 WDP AK (kolumna kpt. Kazimierza Rzaniaka, ps. Garda).
Po śmierci Leona Karłowicza, Eugeniusz Piątek przejął funkcję prezesa Lubelskiego Środowiska Żołnierzy 27 Dywizji, którą pełnił w latach 2005-2008. W tym czasie organizował liczne pielgrzymki na swój ukochany Wołyń. Także, z jego inicjatywy nazwano jedno z lubelskich rond (przy zbiegu alej: Kompozytorów Polskich i Mieczysława Smorawińskiego) imieniem 27 Wołyńskiej Dywizji Piechoty AK. Idąc tym tropem w latach późniejszych Lubelskie Środowisko 27 Dywizji przeforsowało nadanie rondu przy ul. E. Graffa imienia por. Henryka Cybulskiego, ps. Harry, dowódcy największej polskiej samoobrony na Wołyniu, we wspomnianej miejscowości Przebraże. W kolejnych latach umieszczono tablicę upamiętniającą 27 Dywizję w Kodniu, a w Ostrowie Lubelskim i w Lubartowie kolejne ronda zyskały imię 27 WDP AK. W ostatnich latach Eugeniusz Piątek ze względu na wiek i zdrowie wycofał się z czynnej działalności w Środowisku, ale w rozmowach telefonicznych prowadzonych z młodszymi członkami zawsze dociekał obecnych działań swoich następców. Cześć Jego Pamięci. 

Jacek Bury, członek Zarządu Fundacji Niepodległości