Rozpoczynamy cykl relacji z wakacyjnych wyjazdów na Ukrainę i Białoruś w celu porzadkowania cmentarzy polskich. Na początek rozpoczynamy pierwszą częścią obszernej relacji z wyjazdu na Wołyń pod nazwą "Wołyń 2016. ReGeneracja". Życzymy miłej lektury
Wołyń to kraina na poły mityczna, miejsce skąd wywodzą się wybitni polscy poeci, duchowni, wodzowie, ludzie zasłużeni dla Rzeczypospolitej. Na polskiej mapie pamięci Wołyń po raz pierwszy pojawił się, choć na krótko już za czasów Bolesława Chrobrego (XI wiek), by dopiero za królowania ostatniego z Piastów na polskim tronie Kazimierza Wielkiego (XIV wiek) zaistnieć na trwale. Ostatecznie został włączony w granice Korony decyzją  Unii Lubelskiej (1569 r.) i od tej pory dzielił wspólne dzieje z  Rzeczpospolitą będąc świadkiem jej wielkości i upadków. Dziś jedynym świadectwem polskości Wołynia uświęconego kilkusetletnią obecnością Polaków na tej ziemi pozostały cmentarze. Zaniedbane, opuszczone, porzucone na pastwę Czasu i jego służki Zapomnienia. To z nimi przyszło nam zmagać się podczas 17 dni pobytu na Ukrainie podczas tegorocznego obozu wakacyjnego.